เมรุ

ในปี พ.ศ. ๒๕๒๗ และปี พ.ศ.๒๕๒๙ รศ.ดร.ภิญโญ สุวรรณคีรี ได้รับเชิญใหู้้ออกแบบเมรุพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่ขาว อนาลโย
และหลวงปู่แหวน สุจิณโณ ซึ่งถือว่าเป็นพระสายวิปัสสนากรรมฐานที่มีผู้ศรัทธาเป็นจำนวนมาก เมรุทั้งสองถือเป็นงานที่มีการทำงาน
ยากลำบาก เนื่องจากตั้งอยู่ในพื้นที่ทุรกันดารอีกทั้งเป็นอาคารชั่วคราวและมีระยะเวลาในการพระราชทานเพลิงศพเป็นเป้าหมายบังคับ
โดยถ้าเมรุสร้างเสร็จก่อนกำหนดเวลาเป็นระยะเวลานาน เมื่อถึงวันงานพิธีอาจเกิดความทรุดโทรม แต่ถ้างานมีความล่าช้า ก็จะไม่ทัน
ตาม หมายกำหนดการ ดังนั้นการบริหารงานทั้งหมดจึงเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบที่สำคัญมาก นอกเหนือจากงานออกแบบ

ขั้นตอนการ เตรียมงาน และกรรมวิธีการก่อสร้างของเมรุทั้งสองแห่งมีลักษณะงานคล้ายกัน แตกต่างกันเฉพาะการออกแบบทรวด
ทรงของตัวเรือน เครื่องยอด และลวดลายที่ประกอบ อาคารโดยผู้ที่มีความศรัทธาและใกล้ชิดกับหลวงทั้งสอง รูปต่างวิพากษ์วิจารณ์ว่า
รูปทรง เมรุที่ รศ.ดร.ภิญโญ สุวรรณคีรี ได้ออกแบบไว้นั้น เสมือนกับรูปร่างท่าทางของพระอาจารย์ทั้งสองรูป กล่าวคือหลวงปู่ขาว
ที่มีรูปร่างผอม บางนั้น เมรุก็จะมีทรงสูงโปร่งตา ส่วนหลวงปู่แหวนที่มีรูปร่างท้วมกว่า ทรงของเมรุก็จะดูหนักแน่นกว่า ซึ่งเป็นที่อัศจรรย์ใจแก่ผู้พบเห็น

สำหรับรายละเอียดในการออกแบบอันเนื่องมาจากจะมีผู้คนหลั่งไหลกันมาสักการบูชา เป็นจำนวนมาก ทำให้ปัญหาเล็กน้อยกลายเป็น ปัญหาใหญ่ได้ เช่น ต้องทำโครงสร้างให้แข็งแรงรองรับกับปริมาณคน จำนวนมาก การจัดเก็บดอกไม้จันทน์ที่มีผู้คนนำมามากมาย ฯลฯ ดังนั้นการออกแบบจึงต้องมีการเตรียมการอย่างดี

จากการที่เมรุ เป็นอาคารชั่วคราว วัสดุที่ใช้ส่วนใหญ่ทำจากไม้อัด แต่เนื่องจากความต้องการรูปลักษณ์ให้เป็นอาคารที่มีความหรูหรา ลวดลายจึงทำจากไม้อัดนำมาฉลุและซ้อนชั้น แล้วทาด้วยสีทอง ซึ่งเมรุหลวงปู่แหวนเลือกใช้โทนสีไปทางสีแดงทอง ส่วนเมรุหลวงปู่ ขาวใช้โทนสีไปในโทนสีขาวทอง และในวันงานเมื่อประดับตกแต่งด้วยเครื่องสด และส่องสว่างด้วยไฟ ลวดลายต่าง ๆ ก็สุกสกาวเหมือน ลายที่เกิดจากการแกะสลักไม้ปิดทอง อีกทั้งอาคารก็ลอยเด่น สง่าอยู่ท่ามกลางความมืดของป่าโปร่ง สร้างความประทับใจให้แก่
ผู้ที่เดินทางสักการบูชาเป็นอย่างมาก

English >>